Time flies!

Lieve allemaal,

Jeetje, time flies when you’re having fun! Ik besef me dat ik al een maand weg ben van huis. Wat gaat de tijd snel zeg! Ik zit op het moment samen met Lau in een gezellig, Afrikaans koffietentje in Observatory, ongeveer 30 meter lopen van ons huis. Met een Latte naast me. Ik ben al een tijdje bezig om koffie te leren drinken en het lukt me al aardig! Er zijn zulke leuke koffietentjes hier in Kaapstad waardoor ik vaak kan oefenen ^^.

Hmmm… ik moet even nadenken waar ik mijn verhaal zal beginnen. De afgelopen weken hebben we weer zo veel leuke dingen meegemaakt! Het hoogtepunt was toch wel dat mama en Keet hier op bezoek waren! Het was zoooo leuk om ze de omgeving te laten zien waar ik nu tijdelijk woon en om weer lekker bij te kletsen. Mam en Keet landden op een donderdagavond en zijn die zaterdagavond weer terug gevlogen. Ik had dus ongeveer 48 uur om ze de stad te laten zien. Donderdagavond heb ik mama samen met Lau opgehaald in het hotel waar Keet en Liselore sliepen. Tot in de late uurtjes hebben we in bed lekker bijgekletst ennnn heeft mam me natuurlijk nog even over m’n ruggetje gekieteld voordat we in slaap vielen, heeeerlijk hahaha^^. Zo fijn om weer even samen te zijn! Een paar uurtjes later ging de wekker (04.15 uur om precies te zijn), want we wilden de Lions Head met zonsopgang beklimmen. We werden wakker, keken elkaar aan en wisten eigenlijk gelijk al dat opstaan na twee uur slaap ‘m niet ging worden. We besloten de wekker wat later te zetten en met de kabelbaan de Tafelberg op te gaan. Bij aankomst op de Tafelberg was de wachtrij langer dan twee uur.. Beetje zonde van de 48 uur die mam en Keet hier hebben... Dan maar met de auto de Signal Hill op! Het was een prachtige dag dus het uitzicht was heel mooi! Nadat we van het uitzicht genoten hadden zijn we doorgereden voor een koffietje naar Camps Bay (eerst nog even langs huis aangezien ik m’n GoPro en mama haar telefoon was vergeten… zal het in de familie zitten..?!?!). Vanuit Camps Bay zijn we met z’n viertjes (mam, Keet, Liselore en ik) verder gegaan naar Noordhoek om paard te rijden. Lau zat heel de dag te verbranden op een boot met de jong volwassen beperkten voor het project, maar ik mocht een dag vrij. Lucky me^^.

De weg van Camps Bay naar Noordhoek is prachtig om te rijden! De route heet Chapman’s Peak Drive en is één van de beroemdste bezienswaardigheden in de omgeving van Kaapstad. Echt heel mooi. We slingerden aardig hard door de bergen omdat we iets te laat waren voor het paardrijden. Maar we gaan tegenwoordig als een speer met ons brakblik! De duurste auto’s gaan zelfs voor ons uit de weg^^. Aangekomen in Noordhoek werden we direct op een paard gezet. Mam en keet voelden zich gelijk thuis tussen de paarden. Ik en Liselore iets minder… Mijn paard was veel met z’n hoofd aan het bewegen waardoor ik er in het begin een beetje panisch op zat. Mam ging als een tiet en Keet haar paard was liever lui dan moe en liep dan ook vaak achteraan te sjokken. Gelukkig kreeg je hierdoor wel even de tijd om je telefoon van de grond af te halen, hè Keet^^. De route die we reden was super mooi! We kwamen uiteindelijk uit op het strand, waar we even in draf mochten. Ik ben er wel achter gekomen dat de slappe lach op een paard niet zo’n goede combi is… Aangezien heel je lichaam ontspant als je lacht ga je niet meer mee in het ritme van het paard. Je kan je misschien wel voorstellen hoe dat eruit heeft gezien… niet heel charmant, haha! Het was in ieder geval wel een hele gave ervaring die ik niet snel meer zal vergeten.

De reis ging verder naar de pinguïns op Boulders Beach en een ritje of tien door Muizenberg. Links rijden, links schakelen, de route zelf uitzoeken en ook nog goed rijden ging soms niet helemaal goed… Ze hebben Muizenberg in ieder geval wel goed kunnen zien! ’s Avonds hebben we heerlijke sushi gegeten in het restaurant ‘the Bungalow’ in de buurt van de Clifton Beaches. Super lekker én heel erg gezellig!

Mam en ik hadden afgesproken om de volgende dag wél de Lions Head te beklimmen. Poging twee met de wekker, nu met vier uur slaap. Ondanks we niet erg enthousiast waren toen de wekker ging, heb ik mama het bed uit gesleurd en zijn we de auto ingesprongen. Daar gingen we dan; om 05.00 uur stonden we onderaan de Lions Head, in de mist. Het was nog pikkiedonker en er waren weinig mensen te bekennen, waardoor de sfeer een beetje grimmig was. Helaas was het die dag bewolkt, waardoor het uitzicht belemmerd werd. We hebben in ieder geval wel een goede work-out gehad! Iets zwaarder en enger dan verwacht, hè mam;-)! Toen we bijjjjjjna bij de top waren ging het regenen en werden de stenen erg glad. Shit, de top nét niet gehaald. De fanatieke wandelgangers die ons op de heenweg inhaalden stonden dan ook gek te kijken toen we eerder beneden stonden dan zij… hihihihi: ‘’we were running” J.

Om 07.30 uur kwamen we versteend van de kou alweer thuis en zijn we nog even een uurtje ons bedje ingedoken. Ik heb mama erna meegenomen naar the Honeybun voor een lekker ontbijt. Dit is een restaurantje in Observatory waar we vaak met onze groep ontbijten of lunchen en werken aan het project. We hebben hier heerlijk in het raam gezeten en natuurlijk weer lekker gekletst! Gek om nu in Zuid-Afrika te zitten i.p.v. Gouda of Rotterdam, wel heeeel speciaal!

Omdat het niet zulk lekker weer was zijn we ’s middags met z’n vijven naar Waterfront geweest. Een beetje geshopt, geluncht en rondgelopen. Ook hebben we even rond gereden in de wijk ‘Bo Kaap’ (met de gekleurde huisjes). Na een kleine borrel bij mij thuis zijn we gaan eten bij Ferdinando’s pizza in Observatory. Ennnn hier was Joy ook bij!!! Super leuk om oude herinneringen op te halen. Ik denk dat we elkaar ongeveer tien jaar niet meer echt goed gesproken hadden, dus we hadden veel om bij te kletsen! Keet kon helaas niet echt mee kletsen, aangezien ze ietsjes uitgeschoten was met een pittig sausje en haar mond hiervan in de fik stond…. Jammer van de pizzaaaa want die was heeel lekker, hahaha! Dit hebben we goed gemaakt met een aantal verschillende toetjes ^^. Helaas komt aan alles een eind en moesten we mama en Keet weer terugbrengen naar het vliegveld! Nu afscheid nemen voor écht een lange tijd! Maar wat hebben we gelachen en wat was het gezellig! Ik heb geluk met zo’n lieve mama en tante!!!

Ik moet zeggen dat ik best vermoeid was na het weekendje van mam en Keet, dus heb de zondag lekker uitgerust samen met Lau. Beetje shoppen, koekjes bakken en een serietje gekeken, ook wel eens lekker zo’n dagje!

Vorige week hebben we wat culturele dingen gedaan. We hebben Kasteel de Goede Hoop bezocht en zijn door de wijk ‘District Six’ gelopen (goed hè pap^^). Volgende keer gaan we het museum van District Six bezoeken! Ook zijn we samen met Claudia en een Duits meisje naar het West Coast National Parc geweest. Dit is een natuurpark waar je heel veel vogels kunt spotten. Clau houdt namelijk heel erg van vogels en weet elke vogel bij soort op te noemen. Normaal gesproken houd ik helemaal niet van vogels, maar Clau weet me zelfs enthousiast te maken over een dooie mus. Toen we het park in reden werd er ook bij elke vogel keihard “STOP!!!!” geroepen ze te bekijken en er foto’s van te maken. De eerste keer schrok ik me kapot toen ze dit deed, maar ik wende er snel aan, haha! Nadat we merkten dat we ongeveer tien centimeter per half uur vooruit kwamen besloten we iets meer tempo te maken en op een vaste plek te stoppen om de auto uit te gaan. Erg mooi park, helaas dus alleen maar vogels, schildpadden en een soort ratten te zien! Lau en ik kijken al uit naar de safari met GROTE dieren die je GOED kunt zien, zoals olifanten en leeuwen, haha!

We zijn afgelopen week ook sportief bezig geweest! En met sportief bedoel ik ook écht sportief… Samen met Lau en Lin heb ik de Tafelberg beklommen. We hebben de route ‘Platte Klip’ gelopen; een korte, maar steile route. Je kunt het vergelijken met een trap van ontelbaar veel treden. Er zijn maar enkele stukjes die horizontaal lopen, maar de route bestaat voor 99% uit klimmen. Een goede work-out dus! Helaas werd het bewolkt toen we aan onze tocht begonnen, waardoor we geen uitzicht hadden op de top. Het was ook ontzettend koud! We hebben snel wat foto’s gemaakt ter bewijs dat we de top überhaupt gehaald hadden en zijn weer terug naar beneden geklauterd. In totaal hebben we er denk ik 2,5/3 uur over gedaan. Haal dat maar eens in, Jor ;-);-)

Ook heb ik het vorige week aangedurfd om te surfen in Muizenberg (tussen de haaien….!!). De golven zijn hier gelukkig fijner om te oefenen dan in Nederland! Het lukte me dan ook een aantal keer om te staan! Het zeewater is hier wel heeeel erg koud. Tijdens het surfen merkte ik hier niet zo veel van, omdat je natuurlijk een wetsuit aan hebt en in beweging bent, maar zodra ik het water uit kwam begon ik te rillen en werd ik niet meer warm. Met paarse lippen, een bevroren neus en tenen zijn we met z’n allen aan de thee gegaan! Van mij mag het hier wel een paar graadjes warmer worden…:D Muizenberg is trouwens een super gezellig surfplaatsje. Hier zullen we van de zomer vaak te vinden zijn om een golfie te pakken en lekker te eten!

Dit weekend zijn we met z’n allen een weekend naar Hermanus geweest. Dit was een georganiseerde trip door 4exchange. Bij deze organisatie heeft de rest van de groep hun huis geboekt en er was nog een plekje vrij dus ik mocht mee! Heel leuk! We verbleven in een soort hostel met in totaal ongeveer 27 studenten uit Nederland. Hermanus is een kustplaatsje waar je heel goed walvissen kunt spotten. Dit stond dan natuurlijk ook op de planning! Vrijdagavond kwamen we aan in het hostel en werd er lekker gebraaid en gedronken! De jacuzzi werd ook even uitgeprobeerd… Zie de foto’s voor meer informatie..! ;-) Verweekt en wel zijn we naar de enige bar van Hermanus gelopen waar we een dansje hebben gewaagd. Een geslaagde avond met een hele gezellige groep!

De volgende dag zijn we ’s ochtends naar een countrymarkt geweest en hebben we geluncht in Hermanus. ’s Middags begon onze zoektocht naar walvissen. Op een boot…. Van tevoren had ik er niet over nagedacht dat ik sinds kort misselijk wordt van achtbanen en alles wat heen en weer gaat. Vroeger kon ik samen met Heel en Sief geen genoeg krijgen van de Booster en de engste achtbanen, maar sinds kort… eventjes vergeten! Na een half uurtje op de boot en best hoge golven voelde ik m’n maag al lichtjes omdraaien. Gelukkig was ik niet de enigste, dus konden we de kots zakjes samen delen. Schept wel een band moet ik zeggen. Deed me wel aan iets denken… Pap, mam en Sven, kunnen jullie je de boottocht naar Venetië nog herinneren…?? Het was gelukkig niet zo erg als toen, haha! Dankzij Clau heb ik alles binnen kunnen houden. Ze kwam net op tijd aan met een zak chips en cola die werd uitgedeeld op de boot. Reddende engel! Én niet te vergeten… we hebben walvissen gezien op nog geen 15 meter afstand! Echt een gave ervaring en wat zijn die beesten groot zeg! Op de terugweg stopte de kapitein nog een aantal keer om de walvissen goed te kunnen bekijken, maar Clau en ik waren meer bezig met de golven die eraan kwamen dan dat we de walvissen nog wilden bekijken. De terugweg was dan ook een ware bevalling, letterlijk en figuurlijk. De details zal ik achterwege laten. Wat voelden we ons belabberd, maar wat hebben we gelachen! Ondanks het zo’n vette ervaring was, was ik blij toen ik weer land onder m’n voeten voelde. Oma, het klopt inderdaad dat de misselijkheid bijna gelijk weg is nadat je op ’t land komt (met een zak chips en cola)!

Oké, m’n verhaal wordt nu wel heel erg lang…. En te lange verhalen gaan mij altijd vervelen dus ik zal proberen er een einde aan te breien! Ohhh ik moet natuurlijk wel nog even een update geven over het project! Niet veel verandering moet ik zeggen. We hebben drie jong volwassenen uitgekozen om te onderzoeken of hun zelfstandigheid bevorderd wordt door de craft-workshops. We gaan hen observeren, enquêtes afnemen bij hun ouders en we hebben nog wat andere acties op de planning staan. We mogen ook bij een aantal van de volwassenen thuis komen, super leuk! Naast ons project hebben we een ochtendje meegelopen op een kinderdagverblijf. Niet echt mijn ding… Spelen met kinderen is zoals velen van jullie weten niet echt mijn favoriete bezigheid. Alhoewel deze kindjes wel heel schattig waren en ik echt m’n best heb gedaan om gezellig met ze te spelen. Er was één meisje zonder armpje en met een te kort beentje die ik echt wel op kon vreten! Wat een schatje! Er werd geknutseld en verhaaltjes voorgelezen. Ik heb er niet heel veel van geleerd, wel dat ik in ieder geval nog lang niet toe ben aan het moederschap…….. hahaha.

Zo, dat was weer een updateje vanuit Cape Townnnnn! Voor deze week staan er kitesurflessen op de planning. Dit ga ik samen met Claudia doen en we kijken er echt naar uit!! Er staat nu alleen steeds te weinig wind, waardoor de lessen niet door gaan. De golven zijn echter wel goed dus we zijn vandaag met de groep weer gaan golfsurfen in Muizenberg! Gaat steeds beter :-D. Gister hebben we de verjaardag gevierd van Ilse, vanavond lekker rustig aan en eventjes skypen met Ier en Siefie! Lekker ff bijkletsennnnn, zin in!!!

Ik hoorde dat jullie lekker weer gehad hebben in Nederland, maar dat het nu over is met de pret!:-( Gelukkig wordt het hier met de dag beter….. Je hebt werk- en sierpaarden hè ;-). Haha!

Fluit fluit, my storie is uit.

Heeeele dikke drukkies en soentjes! XXXXXXXXXXX