Terug van weggeweest

Lieve allemaal,

Daar ben ik weer hoor!!! Jullie zullen het waarschijnlijk niet geloven, maar de afgelopen weken ben ik erg druk geweest met het project! Vandaar dat ik elk vrij momentje heb besteed aan het optimaliseren van dat $#&*@$& ding en zo lang niks van me heb laten horen. Dit spyt my baie! Zoals jullie kunnen lezen was ik even goed klaar met het maken van het verslag, maaaaar….. daar is een einde aan gekomen en ik kan nu in alle rust genieten van mijn ‘vakantie’ ! We (Lau en ik) zijn eergister namelijk begonnen aan de Garden Route! Momenteel zit ik lekker in het zonnetje in het hostel met uitzicht op zee. Heeerlijk! We zijn nu in Wilderness. De volgende stops zijn: Knysna, Plettenbergbay, Jeffreysbay en het Addo Elephant park. De terugweg hebben we nog open gelaten. We hebben de auto ge-upgrade naar een luxe Ford; elektrische ramen, stuurbekrachtiging, airco, bluetooth, airbag, een goedwerkende rem en géén choke meer! Het voelde alsof we in een splinternieuwe Ferrari stapten. Maar we missen ons kleine autootje wel hoor!! Over choke gesproken… Ik heb de oude auto een tijdje geleden een soort van laten ontploffen…. Ik reed in de bergen, op weg naar een High Tea in het Nelson Mandela Hotel met Lau en haar moeder en broer, toen het pijltje van de temperatuur ineens op ging lopen. Ik snapte er niks van, maar hoefde nog maar 10 minuten te rijden voor ik op bestemming was, dus besloot maar gewoon snel door te rijden. Bij aankomst was er gelukkig nog niks aan de hand, tot de auto stilstond; BAM!!!! Ik hoorde een keiharde knal en er kwam allemaal rook uit de motorkap. De man die naast de auto stond schrok zich wezenloos! Ik de auto uit, motorkap omhoog. Bleek er een hele dikke buis doorgebrand te zijn doordat ik de choke aan had laten staan (in de oude auto moest de choke namelijk altijd even aan om de auto op te warmen). Oeeeepssssssss, vergeten….. :-) gelukkig kwam er snel iemand om de buis te vervangen. Dom, dom, dom!!! De High Tea was overigens wel heeeel erg lekker!! Ik heb hier de lekkerste scones OOIT gegeten!

Met Lau haar moeder en broer was het heel gezellig! We hebben dus een lekkere, luxe High Tea gedaan, hebben de Chapmans Peak gereden, en heerlijk gegeten, o.a. in Kloof Street House. Voor degenen die ooit een keer naar Zuid-Afrika gaan: Kloof Street House is heeeeel lekker, echt een aanrader!! Ik had een burger met camembert en truffel champignons. Jaaaaa pap en mam, CHAMPIGNONS!!! Hahaha, ik begin ze echt te waarderen:-) Ik eet ook steeds meer groente, aangezien ik hier vaak het verkeerde gerecht voorgeschoteld krijg. Laatst had ik een broodje met kip besteld, maar kwam de ober aanzetten met een broodje gegrilde groente…. Hij was heel aardig dus ik vond het een beetje lullig om het terug te sturen. Ik besloot het maar gewoon op te eten. En ik moet zeggen.. het was echt heel lekker!! Voor de mensen die het niet weten: ik heb heel mijn leven al een soort aversie voor groente. Papa en mama hebben altijd heel veel moeite gedaan om mij groente te ‘leren’ eten, maar dit is tot op heden nog niet echt gelukt. Wat reizen wel niet allemaal met je kan doen, hè! ;-)

De afgelopen weken heb ik weer veel leuke dingen gedaan. Ennnn, ik ben gaan skydiven!!! Omg, wie had dat ooit gedacht, haha! Wat een ervaring was dat, zeg. Ik ging samen met Jordy, Sylvana en Lau. Jor en Syl sprongen samen en Lau en ik. Ik was zó zenuwachtig dat ik er misselijk van was. Jor en Syl gingen als eerst en kwamen heel enthousiast terug! Super leuk was het volgens hen en we hoefden echt niet bang te zijn!! Nou, met dat in ons hoofd gingen we hoor. We kwamen aan bij een heel oud, krakkemikkig vliegtuigje. Lekker, dacht ik. Zoals een aantal van jullie wel weten heb ik best een beetje vliegangst. Tot mijn grote verbazing waren er in het vliegtuigje geen stoelen…. Daar zat ik, op de grond, tussen de benen van de instructeur waarmee ik sprong. Nog een soort van romantisch ook! Totdat dat ding op ging stijgen… man, man, man, wat wilde ik graag dat vliegtuigje uit. Het schommelde alle kanten op. ‘20 minuten vliegen voordat we gaan springen’, zei die man. Hij zette het raampje open waardoor ik als enige met m’n volle kop in de keiharde wind zat… Nog lekkerder…. ‘Je moet wat naar achter leunen’, zei die instructeur toen, ‘dan zit je uit de wind’.  Ik lag toen ongeveer op z’n schoot tegen hem aan te leunen… gezellig.. (die meneer was overigens wel heel aardig hoor!! En stelde me erg gerust:-)). Gelukkig konden Lau en ik af en toe nog even naar elkaar lachen en een duimpie opsteken! Na 20 minuutjes vliegen en een aantal keer vragen of ik wel écht goed vast zat, waren we er klaar voor. Toen het raampje open ging schrokken Lau en ik ons dood; wat een wind!!!! Dat was eigenlijk pas het moment dat ik besefte hoe hoog het was en dat ik dus eigenlijk in het ‘niks’ zou gaan springen (of op de grond als de parachute niet uitkomt, dat was mijn grootste angst). Mijn angst werd nog groter toen Lau samen met die man het vliegtuig uit sprong. Mijn God, wat zag dat er eng uit. Nu ik nog. Ik merkte dat ik nog misselijker werd dan ik al was. Ik kroop zo ongeveer naar de deur, keek naar beneden en kreeg een heel raar gevoel in m’n buik. Ik kan het niet zo goed uitleggen. Voor ik eigenlijk alles kon beseffen sprong die man al het vliegtuig uit. Ik denk dat ik nog nooit zo hard gekrijst heb in m’n leven. In het vliegtuig had de instructeur gezegd dat ik m’n benen goed moest strekken en m’n nek naar achter moest duwen. Nou, alles wat hij had gezegd was ik weer vergeten. Ik sprong in een soort van poephouding het vliegtuig uit, alsof ik mezelf nog een soort van kon tegenhouden. Ik hield me vast aan het de banden die om me heen zaten. Het zag er niet uit (er is een filmpje van waar ik dit terug kon kijken….) Op een begeven moment trok hij m’n armen los, waardoor ik ze strekte en begon te vliegen. Op dat moment strekte m’n benen automatisch mee. Eindelijk kon ik een beetje ontspannen en wat was het vet!!!! Je maakt een vrije val van ongeveer 30 seconden, maar het voelt veel korter. Ik had een heel vrij gevoel en het voelde echt alsof je even aan het vliegen bent. Toen ging godzijdank de parachute uit en kon ik weer ademen! Ik heb nog een stukje zelf mogen vliegeren, wat heel gaaf was. Het vliegen met de parachute duurde ongeveer vijf minuten, best wel kort. De landing verliep ook niet zo soepel. Ik had mijn benen, zoals werd gevraagd, netjes omhoog maar er gebeurde iets waardoor de instructeur over me heen viel. Niet echt charmant… haha! Ik stond te trillen op m’n benen toen ik op stond! Wat was het eng, maar het was zoooo’n gave ervaring! Ik had wel verwacht dat de adrenaline langer in je lichaam zou zitten. Na een kwartiertje was alle spanning al een beetje uit m’n lichaam en voelde het alsof ik ‘gewoon’ even uit een vliegtuig was gesprongen. Al met al vond ik het wel heel erg de moeite waard! Maar, 1 keer en nooit meer!!!

Oeh, de tijd begint al een beetje te dringen.. Ik ga straks een tour doen waar ik ga abseilen van watervallen! Heel gaaf, maar het heeft geregend dus de instructeur zei dat het waterlevel erg hoog is. Hierdoor kan het ‘quite intense’ zijn. Ik ben benieuwd! Ik ga met twee andere gasten die ik nog niet ken dus ik hoop dat m’n Engels me niet in de steek zal laten...

Ik zal nog even een korte samenvatting geven van wat ik nog meer heb gedaan afgelopen weken!! Even denken… we hebben de Colour Run gelopen! Dit is een soort hardloopwedstrijd waar je helemaal onder gegooid wordt met verf. Heb je ook in Nederland. Maar, de Zuid-Afrikanen nemen het hardlopen niet zo letterlijk; liever lui dan moe. Bijna niemand was aan het rennen, allemaal aan het lopen. Wij wilden de eer wel een beetje hoog houden, dus renden als een stelletje bezetenen door de mensenmassa heen… Iedereen keek ons aan alsof we niet helemaal lekker waren. Lekkere RUN…. Na afloop was er een feestje en hebben we onszelf helemaal roze gekleurd. We vielen heel erg op vergeleken met de anderen aangezien we van top tot teen neon roze waren. Er wilden zelfs mensen met ons op de foto!

Kim is ook gearriveerd in Zuid-Afrika! Ik heb haar van het vliegveld opgehaald en hebben lekker geluncht. ’s Middags was er een soort klein festivalletje in Observatory, dus heb ik mijn huis laten zien en we zijn daar heen geweest. Het festivalletje was heel sfeervol en ook best wel bijzonder. Het was heel druk en er werd leuke muziek gedraaid. Het bijzondere en leuke vond ik dat de zwervers die in Obs wonen lekker aan het dansen waren met elkaar en de locals! We kwamen later wat bekenden tegen en zijn met z’n allen gaan braaien bij mij thuis, wat volgde tot een leuk huisfeestje! Ook hebben we een andere dag met nog wat meiden de Lion’s Head beklommen en heerlijke sushi gegeten niet te vergeten! Was heel gezellig om elkaar weer te zien en lekker bij te kletsen!! Ennnn om even in Nederlandse sferen te blijven! Ik ben weer even herenigd met Joy en Syl!! Wat was het leuk om de verhalen van vroeger op te halen en lekker bij te kletsen. Super leuk om jullie weer te zien, en dat in Kaapstad!! Moeten we in Nederland (of Frankrijk ^^) nog een keer doen!

Sinterklaas is ook niet vergeten! Het is goed gevierd met zelfgemaakte kruidnoten en een filmpje met Jor en Marloes! Ook hebben we een cadeauspel met z’n allen gedaan om toch even het sinterklaasgevoel naar Zuid-Afrika te brengen!!

Ik ben nog gaan mountainbiken door de bergen, naar First Thirsday geweest (dit is een feestje op elke eerste donderdag van de maand), logeerpartijtje gehad met Jor en Bo, potjes gepoold in the Stones, hardgelopen, heeerlijk op het strand gezeten tot ’s avonds laat, koffietjes gedronken (ik krijg tegenwoordig al een cappuccino weggewerkt. Misschien lust ik aan het eind van de reis wel een espresso…), geshopt, gestapt in Long Street, leuke markten bezocht ennn we zijn nog naar een openlucht bioscoop geweest in Kirstenbosch! We hebben drie uur op de grond naar de Titanic gekeken. Wel met een rugleuninkje. Clau had zich goed voorbereid: haar hele kampeeruitrusting was aanwezig. Een matje, slaapzak, zakmes, eten… alleen haar tentje miste nog, haha! We verklaarden haar allemaal voor gek, maar het koelt heel erg af ’s avonds dus puntje bij paaltje hadden wij het allemaal koud en hadden we allemaal een houten kont! ^^ Wie het laatst lacht, lacht het hardst, toch;-)!

Clau is ook nog twee nachtjes blijven slapen, wat ook heel erg gezellig was! Lekker gekletst in bed én weer eens iemand die weer over mijn ruggetje wilde kietelen!!!

Kortom: ik vermaak me nog steeds heel erg goed! Het project en alle persoonlijke opdrachten zijn ingeleverd, dus dat lucht wel heel erg op. Afgelopen week hebben we onze resultaten gepresenteerd, waar we een 8 voor hebben gekregen!

Ik merk wel dat het leventje hier nu ‘normaal’ begint te worden. De adrenaline gaat een beetje uit m’n lichaam en de omgeving begint als ‘thuis’ te voelen. De laatste week heb ik m’n thuis (m’n familie en vriendinnen) in Nederland echt even gemist! Ondanks ik het hier heerlijk heb, besef ik wel hoe fijn ik het thuis ook heb. Dus mam, wees maar niet bang dat ik ga emigreren!!!

De komende twee weken ga ik dus reizen! Ik ben samen met Lau, maar de groep uit Nederland is ook allemaal de Garden Route aan het doen dus die komen we zeker tegen. Na de reis hebben we nog 10 dagen in Kaapstad. Ik zal wel in herhaling treden, maar wat gaat de tijd snel, niet normaal!!

Ik ga snel alles opruimen, want ik word zo opgehaald! De adrenaline weer even opzoeken!^^ Ik zal m’n verhaal vanavond uploaden, want ik heb nu geen internet. Over een aantal weekjes zal ik mijn laatste blog schrijven!!

Oh, ennnn iedereen natuurlijk alvast hele fijne feestdagen en een gelukkig nieuwjaar! Geniet ervan!!! Ik heb nog helemaal geen kerstgevoel hier… nergens een kerstboom of kerstversiering te bekennen. Zal gek zijn, m’n eerste kerst in de warmte.

Nu ga ik écht!

Heel veel liefs en dikke kussen!!! XXXXXX