Lieve allemaal

Lieve allemaal,

Oefff een aantal weken niet geschreven…. Dat is niet zo handig, hahaha! Nu weet ik helemaal niet meer waar ik moet beginnen. Volgens mij eindigde mijn vorige blok met het weekendje naar Hermanus. Jeetje dat klinkt al aardig ver weg, zeg! De afgelopen weken zijn erg druk, maar super leuk geweest. Ik zal de hoogtepunten even uitlichten ^^.  Bereid je voor, het gaat een lange blog worden…!

Het hoogtepunt van de afgelopen weken (en eigenlijk van mijn reis tot nu toe) is het beklimmen van de Devil’s Peak met beperkte jongvolwassenen. Wat een gave, inspirerende tocht was dat! Het doel van het beklimmen van deze berg was geld inzamelen voor de Chaeli Campaign (de organisatie waarvoor ik mijn onderzoek doe). Hier wilden wij natuurlijk aan meehelpen. Zoals jullie misschien wel hebben gezien heb ik samen met mijn groepje een fundraising opgestart en hebben we al veel geld in kunnen zamelen! Ik wil iedereen die een donatie heeft gegeven suuuuuper erg bedanken!!! Echt heel lief en ik kan jullie verzekeren dat het geld naar een goed doel gaat!!! (de fundraising loopt nog door tot half december^^!!)

Een paar weken geleden werd er gevraagd of wij mee wilden lopen met deze hike. Chaeli (mede oprichtster van de Chaeli Campaign, 23 jaar en lichamelijk beperkt) organiseerde de hike. Uiteindelijk gingen er twee beperkte jongvolwassenen mee de berg op; Chaeli en Josh. Chaeli is een heel bijzonder meisje. Ze heeft een lichamelijke beperking, waardoor ze niet kan lopen en zich in een rolstoel voortbeweegt. Ze studeert aan de UCT (University of Cape Town) en laat zich door niemand uit de weg slaan. Ik heb hier echt heel erg bewondering voor! Doordat ze immobiel is heeft ze de Devil’s Peak beklommen op iemands rug. Naast Chaeli heeft ook Josh de Devil’s Peak beklommen. En wat een prestatie is dit, want hij is blind geboren! Ik heb zo’n respect voor Josh, dat kan ik niet in woorden omschrijven! Josh is 23 jaar, en danst elke zondag bij de Chaeli Campaign en studeert aan de technische universiteit. Toen ik hoorde dat we een blinde jongen de berg op moesten begeleiden vond ik het wel een beetje spannend aangezien dit best een verantwoordelijkheid is! Maar zodra we de hike begonnen merkten we dat Josh echt een doorzetter is en dat het lopen eigenlijk aardig ging. Wat ik heel bijzonder vond, was dat hij iedereen vertrouwde. We hadden al snel een goede tactiek onder de knie; iemand voor Josh en iemand achter hem. Zo kon hij zich vasthouden aan degene voor hem, waardoor hij kon voelen wanneer hij omhoog of omlaag moest en hoe ver ongeveer. Ondertussen vertelden we hem wanneer er een steil stukje aankwam, wanneer hij iets naar links of rechts moest, wanneer er een grote steen aankwam, enz. We merkten dat het best vermoeiend was om Josh te begeleiden, dus we wisselden steeds van tweetal af. Tijdens de tocht hebben we leuke gesprekken met Josh gevoerd. Hij heeft verteld over zijn school en over het dansen wat hij elke week doet. Daarnaast moest hij zijn concentratie nog bij het lopen houden, onwijs vermoeiend voor hem, maar super knap!

Naast het begeleiden van Josh hebben Jordy en Claudia Chaeli nog een stuk op hun rug genomen. Chaeli werd gedragen in een soort lang doek, niet echt handig, maar Clau wist een goede methode om de doek strak en comfortabel om te binden. Jor en Clau hebben allebei een stuk met haar gelopen, maar dit was best wel pittig! Ik wilde haar ook graag nog een stuk tillen, maar een sterke man (deze man loopt ook marathons met haar, wel in een rolstoel) stond op en nam de leiding. Chaeli had namelijk al een aantal keer gewisseld en dit is lichamelijk best zwaar voor haar. Daarnaast sprintte hij zo ongeveer met haar naar boven, dus ik denk dat ze wel goed zat ^^.

Voor Josh en Cheali (maar ook voor ons) is de tocht super inspannend geweest. In totaal hebben we er vier uur over gedaan om de top te bereiken en zijn we in drie uur naar beneden gelopen. Het was ontzettend bijzonder, vooral toen we de top bereikten! Ik ben heel blij dat we dit hebben gedaan en het voelt super goed dat we dit met de hele groep bereikt hebben! Ik zal nog wat foto’s plaatsen! Adam Spires heeft trouwens alles opgenomen en een filmpje van de hike gemaakt. Dit filmpje geeft een mooi beeld van deze dag! Als jullie het leuk vinden kunnen jullie het filmpje op de volgende link bekijken: 

https://www.facebook.com/adamspiresvlogger/?hc_ref=ARTKKh5619V5-uQqjemYm7V6VkTLRyrAhvj5OobCXsAZzXYV-xoiSUHnWKggeCPWHYo&pnref=story

Verder heb ik in de afgelopen weken drie kitesurflessen gehad samen met Claudia! Wat was het leuk en wat hebben we gelachen. De eerste les bleven we op het strand in Blouberg om te oefenen met de kite. We zaten in een groepje van drie, nog een Amerikaanse jongen erbij met een typisch Amerikaans accent. We moesten ons best doen om onze lach in te houden als hij begon te praten… Clau en ik hadden allebei al wat ervaring met vliegeren, dus dit ging ons goed af. We wilden dan ook snel het water in om te bodydraggen (dan ga je zonder plank het water in en laat je je door het water slepen d.m.v. de kracht van de kite). Een probleempje; de golven waren iets te hoog, maar zo vastberaden als we waren wilden we het toch proberen. Doordat je je concentratie bij de vlieger moet houden, zie je niet wanneer er een golf aan komt. Voordat je het weet wordt je omver geblazen door een golf en ligt je kite in het water. Van een afstandje was het dan ook erg lachwekkend om de ander te zien ploeteren! We hebben samen langs de kant stiekem staan grinniken toen die Amerikaanse jongen in het water lag. Totdat we zelf het water in moesten… zou het karma zijn geweest? Haha! Na één keer geprobeerd te hebben kwamen we terug van een koude kermis (letterlijk en figuurlijk, want wat is dat water koud!!!!) en hebben we de les afgerond. Naja, we hebben het in ieder geval geprobeerd!

Les 2, deze was niet in Blouberg, omdat de golven daar dus wat sterker zijn. We gingen naar Melkbosstrand, een eindje verderop. Nadat we gewend waren met de kite mochten we snel het water in om de waterstart te oefenen. Ik moet zeggen dat dat (in tegenstelling tot het boddydraggen) aardig goed ging. Ik stond snel op, maar ook hier waren golven en heb ik m’n eerste kleine sprongetje (per ongeluk) gemaakt! Helaas eindigde m’n sprongetje met m’n neus in het water.. Na een aantal keer proberen had ik de smaak te pakken en kon ik een stukje varen. Het vervelende is wel dat ik maar één kant op kan varen…. De zee kant. Terug het land op kom ik eigenlijk niet. Ik was helemaal in mijn eigen wereldje en gedachten verzonken, toen de kite neerviel en ik zag dat ik best wel ver van de kant af was. Mijn board was trouwens ook uit m’n voeten geschoten, dus die lag een paar meter achter me en kon ik niet meer pakken. Ik kon ook niet meer staan, dus godzijdank had ik het bodydraggen goed geoefend en kon ik naar de kant komen (tussen de haaien…. Niet zo’n fijne gedachte kan ik je vertellen…). Ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik met m’n board moest doen, want de instructeur had dat niet uitgelegd voor de les begon. Ik had hem wel eens horen zeggen dat het board altijd weer aanspoelt op het strand. Met deze zin in gedachte heb ik het board maar gewoon achtergelaten en ervoor gezorgd dat ik weer kon staan. Helaas kwam m’n board niet achter me aan het strand op…. Shit, ik raakte een beetje in de stress aangezien ik weet hoe duur die dingen zijn en ik (en de instructeur) ‘m nergens meer kon vinden. De instructeur keek ook best wel bezorgd… Gelukkig kan Clau van 300m afstand raden welke vogelsoort er in de lucht hangt en kon ze ook een board vinden in de oceaan! (ik weet eigenlijk niet of dit een goede vergelijking is, maar ze heeft in ieder geval goede ogen en het board terug kunnen vinden, haha!) Ondanks dit oponthoud was ik super blij, omdat ik eindelijk een lang stuk heb kunnen staan!!:-D En echt trouwens, het water is koud!! Ik had een te groot wetsuit aan, met een gat erin waardoor er steeds water in bleef lopen. Ik kwam het water uit met paarse lippen!! En dus wel een goed humeur , wat niet altijd zo is als ik het koud heb…. ^^

Les 3 hebben we gehad in Langebaan, een kitesurfspot op 1,5/2 uur rijden van Kaapstad. Dit is een baai waar helemaal geen golven zijn en we de waterstart dus goed konden oefenen. Deze dag was eigenlijk een dag van oponthoud. Het begon bij aankomst in Langebaan. Ik wilde parkeren, drukte m’n koppeling in en hoorde een harde knak: kabel gebroken. Dat begint lekker. Gelukkig gebeurde dit toen we aankwamen, dus we hoefden de auto alleen nog in een parkeerplek te duwen. Iemand van RentACheapie zou eraan komen.

De wind was die dag erg sterk, dus het was moeilijk om de kite onder controle te houden en tegelijkertijd je voeten in het board te krijgen. Maar, het ging goed! Ik kon een langer stuk varen, aangezien er geen golven waren. Het geeft echt een kick trouwens als je op dat board staat! Ik vind het zo leuk!! Helaas was de wind te sterk en werd de les even stil gelegd. De wind is steeds heel verschillend; het ene half uur kan het supersterk zijn, maar het kan ook ineens weer zakken. Maar goed, nu had ik wel tijd om de man van de auto te ontvangen en hij was gelukkig snel klaar met repareren. Heeft ons autootje me toch een keer in de steek gelaten….

Toen we weer verder gingen met de les hadden we niet zo veel tijd meer, dus konden we allemaal nog maar 1 keer proberen om te kiten. Omdat je met z’n drieën bent sta je veel en lang te wachten. De lessen duren 3,5 uur en ik heb maar 2 keer achter die kite gestaan. Dat was wel jammer! Maar als het goed is krijgen we nu een certificaat en kunnen we zelf spullen huren. Ik ben in ieder geval super enthousiast over deze sport!! En in Nederland kan ik het natuurlijk ook samen met Sven gaan doen, heel leuk!!!

Verder ben ik vorig weekend een weekendje weg geweest naar Stellenbosch met Jordy, Bo, Sylvana, Marloes, Linda en Claudia! We hebben een safari gedaan ter paard, waar we giraffes en zebra’s op een paar meter afstand hebben gespot!! Daarna hebben we een wijnproeverij met chocola gedaan. Ik ben niet zo gek op wijn en de combinatie met chocola vond ik, in tegenstelling tot de rest, niet zo…. Een reden om nog een keer een proeverij te doen :-D maar dan liever met kaasjes ^^. Na de proeverij hebben we boodschappen gedaan en gekookt in het hostel. Salade en tiramisu stonden op het menu! Dit hebben we lekker in onze pyjama op de grond op zitten knagen, waarna een pyjamaparty volgde! Goede en leuke gesprekken, goed gezelschap en lekker eten, was erg leuk!

’s Ochtends moesten we vroeg opstaan om onze hike te beginnen in een natuurpark een aantal kilometers verderop. Het was een mooie tocht, die eindigde bij een heeeerlijk watervalletje waar we ons op konden frissen, lekker konden picknicken en op een rots van het zonnetje konden genieten! Na de hike zijn we doorgereden naar Franschoek voor een concert van Richard Stirling, deze jongen heeft the voice van Zuid-Afrika gewonnen. We hadden hem gezien bij het benefietontbijt van de organisatie en een keer in the Stones (onze stamkroeg), dus vonden het wel leuk om een keer naar zijn concert te gaan. Hij speelde covers, maar ook eigen liedjes. En wat heeft ie een goede stem, ik heb genoten!

Afgelopen donderdag zijn de moeder en broer van Lau gearriveerd, gezellig! We hebben ze opgehaald van het vliegveld en naar het hotel gebracht! Gister zijn we met z’n viertjes naar Robben Island geweest. Ik moet zeggen dat ik een hele andere verwachting van het eiland had. Ik dacht dat er alleen maar een gevangenis zou staan, maar er waren veel huisjes waar het personeel van de gevangenis in woonde, er was een schooltje waar hun kinderen naar toe gingen en er waren sportvelden. Eigenlijk was het een klein dorpje voor het personeel van de gevangenis. Ook hebben we natuurlijk de cel van Nelson Mandela gezien. Dit was klein, net zoals alle andere cellen, haha.

Na Robben Island ben ik snel naar huis gegaan en zou ik de auto pakken naar een natuurpark in de buurt van Stellenbosch/Franschoek, om te hiken en in een tent in de bergen te slapen. De rest van de groep was ’s ochtends al gegaan. Met alle boodschappen en slaapspullen vertrok ik rond 16.30 uur vanuit Kaapstad. Het was 1 uur en 50 minuten rijden volgens de navigatie, dus ik zou ruim voor het donker aankomen. Ik wist ongeveer waar ik moest zijn, dus ben gaan rijden met de gedachte dat ik in de buurt de rest zou bellen voor de precieze locatie. Muziek lekker hard, navigatie aan en gaan met die banaan. Het was een mooie route, die eindigde door de bergen. Tijdens de rit heb ik nog net een roofvogel en een soort grote fazant kunnen ontwijken… Schrok me dood, maar die roofvogel was wel heeel mooi om te zien van dichtbij! De reis werd iets minder leuk toen ik door kreeg dat ik 55 km te ver was gereden en eigenlijk ergens in de middle of nowhere terecht was gekomen. Verkeerd adres ingevoerd… Handig, in Zuid-Afrika… echt weer iets voor mij (ik weet het pap, beter voorbereiden!!!!). Half 7 op de klok, nog een uur en het zou donker worden. Er is me altijd gezegd dat je voor het donker thuis moet zijn en niet meer alleen op pad moet gaan, dus ik wilde er voor het donker zijn. De batterij van m’n telefoon zag ik langzaam leeglopen… ik besloot een race tegen m’n telefoon, de klok en het donker te maken en scheurde terug naar de normale weg richting het natuurpark. Om kwart over 7 kwam ik in de buurt van het park. Ik had nog 9 procent op m’n telefoon, een kwartier voordat het donker werd en ik moest nog precies een kwartier rijden. Ik zou het in principe dus net redden. Ik moest nog een aantal keer omrijden trouwens, omdat de navigatie me op afgelegen, onverharde weggetjes stuurde die ik niet helemaal vertrouwde. Daarnaast is ons autootje niet verzekerd op onverharde wegen. De laatste weg die ik in moest slaan was tot m’n grote verbazing afgesloten. Shit, volgende weggetje maar proberen dan. Ook afgesloten!!! Redelijk in paniek heb ik google maps bestudeerd, maar ik wist niet meer waar ik het moest zoeken. De rest snel opgebeld, met nog 3 procent op m’n telefoon en omgekeerd naar huis. Gelukkig ging de terugweg iets soepeler dan de heenweg en ben ik weer heelhuids thuisgekomen. Ik ben niet snel bang, en heb me nog helemaal niet onveilig gevoeld hier, maar eens moet de eerste keer zijn.. en ik ben nog nooit zo blij geweest om Lau te zien toen ik thuis aankwam, haha! Ik zat best wel gestrest in m’n autootje, kan ik je vertellen…. maar gelukkig, hij heeft me niet in de steek gelaten! Wat nog het ergste was: ik had al het eten voor de avond en de slaapzakken bij me! Ik voelde me dan ook suuuper schuldig naar de rest van de groep, maar gelukkig kan een mens een aantal dagen zonder eten en hebben ze het overleefd^^. Nogmaals super sorry!!!!!

Uiteindelijk is het natuurlijk heel dom geweest dat ik me niet goed voor had bereid en ik alleen ben gegaan, i know, pap… Maar ja, ik heb hier gelukkig van geleerd, zal het noooooit meer doen, maar laat ik er dan in ieder geval maar een mooi, stoer verhaal van maken… Ik zal deze dag niet snel meer vergeten.

Verder hebben we in de afgelopen weken natuurlijk lekker gebraaid, een paar bezoekjes gebracht aan the Stones, sushi gegeten, gesurft, aan het project gewerkt, interviews afgenomen, de stad in geweest, lekker geluncht, gehiked, hardgelopen, naar het strand geweest, een dagje naar Stellenbosch geweest, een huisfeestje gehad, nog meer sushi gegeten, ennnnn het concert van John Legend niet te vergeten! Kortom, er is hier genoeeeeg te doen!^^

De terugweg van het dagje Stellenbosch reden we met laaghangende zon, liedjes van Adèle, Sam Smith, Marco Borsato, etc. lekker hard aan, heerlijk meezingen, haren in de wind en tegelijkertijd het zonnetje op ons gezicht…. Dit was echt een momentje dat ik besefte hoe erg ik hier aan het genieten ben, ik noem het maar een geluksmomentje! Naast dat gelukmomentje heb ik ook het idee dat ik hier dingen leer; over mezelf, van andere mensen, over de wereld en het land, over wat ik wil en belangrijk vind. Ik denk dat het waar is wat ze zeggen: travel is the only thing you buy that makes you richer!  

Aankomende week wordt een rustig weekje. Lau is met haar mams en broer mee richting Stellenbosch tot en met vrijdag. Het afscheid was zwaar…. zal wel even wennen worden een aantal dagen zonder Lau, haha!

Hoe gaat het met jullie in Nederland? Ik hoorde dat het erg koud is!!! Opa en oma, hebben jullie een leuke verjaardag gehad? En hoe was jouw verjaardag, Siefie? Vind het jammer dat ik hier allemaal niet bij kon zijn, maar halen we snel in! Ik zit nu even in een cafeetje in Obs, omdat het internet en elektriciteit uit is gevallen in huis. Maar ik ga snel weer terug, want de groep komt terug van het bergweekend en komen gezellig bij mij hun maag vullen met al het eten dat ik nog heb, haha! Jullie snappen wel dat ik al m’n kookkunsten bij elkaar ga rapen om mijn fout weer goed te maken! En dat zijn er niet veel, dus ik hoop dat het in de smaak valt…… haha!

Tot snel allemaal!!!

Dikke kusjesssssss en liefs!!!