Time to go home.....!

Lieve mensies,

De laatste dagen in Kaapstad zijn ingegaan…! De afgelopen twee weken heb ik langs de kust van Zuid-Afrika gereisd. De Garden Route noemen ze deze route ook wel; een route die elke toerist ongeveer doet! Het was een hele gezellige, ontspannen en mooie reis! Ik ben samen met Lau gegaan, maar de anderen van de groep waren ook aan het reizen. We waren vaak in dezelfde plaatsjes dus hebben elkaar veel gezien! Onze eerste stop was in Wildernis. We sliepen hier in een super mooi hostel met uitzicht op zee. Heeeerlijk wakker worden kan ik je vertellen!!:) We hebben hier een hike gedaan door de bossen naar een waterval en ik heb een canyoning tour gedaan. De canyoning tour was heel vet! Canyoning is een sport waarbij je door een rivier zwemt, abseilt, wandelt, springt, enz. Voordat de tocht begon werd ik gewaarschuwd dat het waterlevel heel hoog was omdat het veel geregend had (ja, hier regent het helaas ook!!!). Er zou dus veel water door de rivier stromen dat op je valt. Ik vertelde de instructeur dat ik wel een beetje van een uitdaging houd, dus besloot om mee te gaan. Daar ging ik dan; samen met een instructeur en twee jongens die allebei ‘erg ervaren’ waren met de sport canyoning. De weg ernaar toe was al een hele ervaring. We moesten een hike van ongeveer een half uur doen voordat we bij de rivier waren. Over een normale weg, maar ook dwars door de bush. Ik had niet eens gezien dat het überhaupt een pad was… De instructeur vertelde dat hij altijd dwars door de bush gaat om mooie plekjes te vinden. Zo had hij deze rivier ook gevonden. Verder vertelde hij in geur en kleur over slangen die in de bosjes en de rivier zaten. Als er eentje uit de bosjes naar je toe zou komen het water in, moet je vooral niet in paniek raken, dan gaat ie gewoon even op je helm zitten omdat ie het water te koud vindt. Lekkere gedachte om de tocht mee te starten…. De rivier was wel echt heel mooi! Het leek net een plaatje. Best wel een smalle rivier tussen hoge rotsen, met veel bomen en planten. Het water was heel helder, schoon en koud!  Wetsuit aan, zwemvest aan, helm op je kop en gaan. Ik maakte die twee gasten nog belachelijk dat ze schoentjes droegen tegen de kou… hier kwam ik later wel even op terug, haha. Voordat we vertrokken kregen we nog een kleine instructie; we moesten twee keer abseilen en we moesten ook een aantal keer van rotsen springen. Ik merkte al snel dat er een sterke stroming in het water stond. De stenen in het water waren daarnaast ook glad, dus ik moest m’n best doen om te blijven staan, haha. Dit lukte dan ook niet altijd. Het springen van de rotsen ging goed. Je moest soms alleen heel ver springen, omdat het water je anders terug naar beneden zou trekken. Als dit gebeurde zou de instructeur ‘wel even een touw naar je gooien, zodat je jezelf eruit kan trekken’. Hmm… ik spring liever wel gewoon ver…. Gelukkig ging dit goed. Één van die jongens sprong niet zo ver, dus moest hij heel hard zwemmen om uit de stroming te komen. Hij werd hier volgens mij een beetje onzeker van, aangezien hij daarna steeds een beetje zat te treuzelen om te springen, haha.

De eerste keer abseilen ging ook niet helemaal soepel… we moesten door een waterval heen naar beneden. De stenen waren heel glad, dus mijn voeten gleden steeds weg. Hierdoor werd ik eigenlijk gewoon naar beneden getakeld en er zat niks van abseilen bij. Daarnaast beukte ik door de stroming van het water ook steeds tegen die stenen aan. Toen ik beneden was moest ik het touw loskoppelen. Ik stond alleen nog half in de waterval en kreeg het touw niet losgekoppeld. De instructeur bleef maar trekken, waardoor ik lichtelijk in paniek raakte. Gelukkig was ik als tweede gegaan en had de jongen die al beneden was door dat het allemaal een beetje lang duurde. Daar kwam ie hoor, dwars door de waterval heen om me te helpen het touw los te koppelen. Je kon elkaar ook niet goed verstaan, omdat het water van de waterval zo hard kletterde. Gelukkig kregen we het touw los. Toen de instructeur beneden was begon hij een beetje te lachen; ‘wacht maar tot de volgende, dit was pas een oefening’…. Fijn…..

Aangekomen bij het tweede abseilpunt kregen we eerst een instructie. De waterval was namelijk veel hoger en er stroomde heel veel water vanaf. Als we beneden aankwam was er een soort grot waar je snel in moest zwemmen. Als je dit niet zou doen zou de kracht van het water je ook naar beneden trekken en dat zou geen fijn gevoel zijn, zei hij… ik snapte eigenlijk niet zo goed wat de bedoeling was, omdat ik het niet goed kon verstaan door al het geluid van het water. Maar ik dacht: het spreekt vast allemaal voor zich als ik aan dat touw hang. Daar ging ik dan, weer als tweede. Ik kon het einde van de waterval niet zien. Het enige wat ik voelde was water dat op me kletterde waardoor ik eigenlijk amper meer adem kon halen. Ik gleed weer uit door de gladde stenen, dus de instructeur takelde me naar beneden. Ik raakte een beetje in paniek, omdat ik dus geen adem kreeg en me nergens aan vast kon houden. Het duurde ook nog vrij lang voordat ik in het water belandde. Toen ik het water voelde werd ik eerst een beetje naar beneden getrokken, waar ik van schrok. Toen ik weer bovenkwam zag ik de eerste jongen gelukkig in die grot staan, waardoor ik snel naar hem toe kon zwemmen. Toen de andere jongen ook half verzopen beneden kwam moesten we wachten op de instructeur. Hij ging namelijk vanaf een ander punt abseilen, omdat we door de waterval moesten om verder te gaan. De laatste jongen zat nog aan het touw vast, waardoor de instructeur ons door de waterval heen kon trekken. Je kon er namelijk niet door zwemmen. Nou, ik kan je vertellen… ik dacht dat ik bijna verzoop toen ik door die rivier werd getrokken. Happend naar adem kwam ik weer uit die waterval. Ik vond het best wel eng, maar gelukkig is iedereen eruit gekomen, haha. De instructeur wist gelukkig ook wel wat hij deed. De rest van de rivier was verder best rustig, waardoor we tijdens het zwemmen even bij konden komen en konden genieten van de natuur. De rivier was trouwens koud!! Ik kwam er rillend en met paarse lippen uit! Maar het was super vet om te doen! Ik heb die nacht in ieder geval heel lekker geslapen, haha.

Na de canyoning tocht zijn we doorgereden naar Knysna. We zaten hier samen met Ils, Bo en Nouk in een hostel. Knysna is een stadje met leuke winkels en restaurantjes. We hebben hier lekker gechilld. Nog wel een grappig verhaal om te vertellen trouwens… Ik had die periode nogal last van verstoppingen. Denk dat ik te veel wit brood had gegeten. Ik had onwijze buikpijn, kon niks meer eten of ik zat al vol en het voelde alsof er een grote luchtballon in m’n buik zat. Werd er gek van! Ik besloot dus maar wat van die pillen te nemen die je stoelgang op gang helpen. Dat had ik misschien beter niet kunnen doen… ik heb heel de nacht op het toilet gezeten in het hostel. Niet zo fijn met al die mensen op 1 kamer…. ’s Ochtends bij het ontbijt zat ik mijn vreselijke nacht in geuren en kleuren te vertellen aan die meiden. Ik zal jullie de details besparen.. er stond een jongen in de keuken, maar ik had er helemaal niet over nagedacht dat hij eventueel Nederlands zou kunnen zijn. Totdat hij netjes had gewacht tot ik mijn verhaal afgerond had… ‘Goeiemorgen!’ zei die lachend…… oh, oh, oh, ik schaamde me dood. Gelukkig hebben we er wel om kunnen lachen.

We hebben twee nachtjes in Knysna geslapen. Toen zijn we doorgereden naar Plettenbergbay. Hier heb ik gesnorkeld met zeehondjes! We gingen met een boot naar een plek waar (ik denk) ongeveer 200 van die beesten zaten. Tijdens de boottocht erheen hebben we heel veel dolfijnen gezien! We zaten midden in een grote groep, wat echt heel gaaf was om te zien! Ze sprongen overal op!

De boot werd stilgelegd midden in de groep zeehonden. ‘Nou, duik er maar in’, zei die vrouw. We keken elkaar een beetje verbaasd aan, aangezien die beesten als gekken aan het rondzwemmen waren, maar besloten er maar gewoon in te duiken. Clau wist wel raad met die zeehondjes. Ze zwom er doorheen alsof ze er zelf een was, haha! Het zag er wel leuk uit, dus ik deed haar maar gewoon na. De zeehonden waren heel geinig, maar het was soms ook wel een beetje eng. Ze kwamen recht op je afzwemmen met hun mond open alsof ze je gingen bijten en dan nét voor je doken ze weer weg. Er beet er ook nog een in m’n flipper, haha! Zeehonden zijn trouwens ook voer voor de haaien… met dit in m’n achterhoofd was ik niet heeeel ontspannen aan het zwemmen! Maar het was een hele bijzondere ervaring!

De volgende dag zijn we vroeg vertrokken naar de hoogste bungeejumpbrug van de wereld, want Lau en nog meer mensen van de groep zouden gaan springen! Man, man, man, wat zag dat er eng uit. Ik heb deze activiteit even overgeslagen..

Na Plettenbergbay zijn we doorgereden naar Jeffreysbay. Jeffreysbay is een super leuk surfersplaatsje! We hadden hier een studiootje in een hostel aan het strand. We hebben heerlijk op het strand gelegen, lekker gegeten en een beetje gewinkeld. Ook ben ik met Lau en Bo gaan sandboarden, iets wat nog hoog op m’n lijstje stond. Het was alleen best wel moeilijk om te blijven staan, omdat je met klittenband aan het board vast zat. Hierdoor schoten m’n voeten steeds uit het board, waardoor je niet echt goed kon boarden maar je alleen maar recht naar beneden kon. Na een aantal keer geprobeerd te hebben vonden we het sleeën uit. Dit was eigenlijk nog veel leuker dan het sandboarden zelf, haha! Geef mij maar hoge, witte, koude (ja, echt) bergen!!

Met kerst waren we ook in Jeffreysbay. De anderen van de groep waren hier met kerstavond ook, dus hebben we lekker met z’n allen gegeten. Op eerste kerstdag heb ik samen met Lau, Bo, Ils en Nouk uitgebreid ontbeten in het hostel met uitzicht op zee. Bo, Ils en Nouk gingen die dag weer verder, dus waren Lau en ik samen met kerst! We hebben eerste kerstdag een lekkere strandwandeling gemaakt en hebben heeerlijk uitgebreid gekookt! Als voorgerecht hadden we meloen met ham en brood met warme geitenkaas en honing. Over het hoofdgerecht konden we het weer niet eens worden, dus hebben we allebei ons eigen gerecht gemaakt, haha. We zijn het over veel dingen eens, maar over het eten… we eten vaak andere dingen, zo ook op eerste kerstdag! Ik had kipspiezen gemaakt, lau een gevulde paprika. Als toetje hadden we mama’s appeltaart gemaakt met vanille custard, met een cocktail als afsluiter! Heeeerlijk gegeten en wat was het gezellig! Het was best gek om kerst te vieren zonder m’n familie, maar ondanks dat heb ik het heel erg naar m’n zin gehad! We hadden de tafel leuk gedekt, kaarsjes aangedaan en een lekker muziekje opgezet. Hierdoor had ik toch nog een kerstgevoel!

Tweede kerstdag zijn we doorgereden naar Addo. We kwamen aan in een super mooie bed and breakfast. Ze hadden een hele grote tuin, met heel mooi uitzicht. Er stonden precies twee loungebedden klaar om de zonsondergang op te bekijken! Dit was echt genieten!! Na de zonsondergang zijn we uit eten geweest. Het eten was niet zo lekker, maar het was heel gezellig!! De ochtend erna stond er een safari in het Addo Elephant Parc op de planning samen met Bo, Ils en Nouk. Na een half uurtje zagen we al twee leeuwen onder een boom liggen! Super vet! Ik haalde m’n GoPro natuurlijk snel uit m’n tas en stak ‘m uit de auto om ze van dichtbij te kunnen filmen. Dat vond de tourguide niet zo leuk… ze zijn namelijk niet zo lief als ze eruit zien als je dichtbij komt.. Zebra’s waren er in overvloed, net zoals olifanten!! We hebben een hele kudde gezien bij een modderbad. Ik denk wel dat het er over de 100 waren! We hebben er een tijdje gestaan om ze te observeren. Een aantal keer kwamen ze heel dichtbij, wat eigenlijk een beetje eng was! Die olifanten zijn zo groot en sterk! Dat wordt nog even bevestigd als ze op een paar meter afstand van de auto staan…

Na de safari hebben we door het park gereden met onze eigen auto. Daarna zijn we terug gereden naar Jeffreysbay. We vonden het hier zo lekker dat we er nog wel een paar dagen wilden spenderen^^. Op de terugweg naar Kaapstad hebben we overnacht in Oudtshoorn. Dit is een stadje dat bekend staat om struisvogels. Die hebben we ’s avonds dan ook maar even geproefd^^. Heeel lekker, het smaakt eigenlijk gewoon naar een hele malse biefstuk!!

De volgende dag zijn we teruggereden naar Kaapstad. Toch gek, na drie maanden voelde het best wel als ‘thuiskomen’. De laatste twee weken hebben we in Kaapstad doorgebracht. We zijn met oud en nieuw naar een festival geweest aan het strand. In de regen! Dat kon natuurlijk niet missen^^. Verder heb ik mijn bucketlist nog proberen af te werken; Cape Point bezocht (zuidelijkste puntje van Zuid-Afrika), picknicken bij zonsondergang, gegeten in Kloofstreet, naar markten geweest, lekker op het strand gelegen, afscheidsfeestjes gehad en het project helemaal afgerond. Gister ben ik nog naar ‘Mzoli’s’ geweest. Dit is een soort braaifeest in een township. Je haalt je vlees bij een slager in de buurt en dan wordt het daar voor je klaargemaakt. Er wordt gedanst en gegeten. Er hangt een hele prettige, gezellig sfeer! Kortom: we hebben deze laatste weken nog optimaal met elkaar genoten!

Mijn avontuur zit er helaas bijna op! Vanavond vlieg ik samen met Lau terug naar Nederland. Jeetje, wat is de tijd snel gegaan en wat ga ik met een dubbel gevoel naar huis! Ik heb het hier zo ontzettend naar mijn zin gehad, super veel mooie dingen meegemaakt, nieuwe vrienden gemaakt, veel over mezelf geleerd, van anderen geleerd, Zuid-Afrika leren kennen en van alles genoten wat ik hier heb gedaan! Ik kijk terug op een super gave ervaring die ik nooit had willen missen. Ik ga terug met een klein beetje pijn in m’n hart, maar heb ook heel veel zin om iedereen thuis weer te zien en weer een beetje ritme in m’n leven te krijgen! Maar, ik kom zeker nog een keer terug!!!

In ’n mens se eie huis tik die klok die mooiste. En zo is het maar net!

Fluit fluit, my storie is uit.

Nag mensies, see you very soon!!!!

Baie drukkies en soentjes!